Wéér een coronagolf. Wéér een lockdown. Wéér een kerst zonder kerstnachtdienst waarin we samen de levensveranderende geboorte van onze Koning kunnen vieren. Wéér moeten scholen, universiteiten en sportclubs dicht. Wéér krijgen vele bedrijven een financiële (genade)klap. Wéér loopt onze gezondheidszorg op hun tandvlees. De afgelopen 2 jaar hoopten we telkens, ‘nog even volhouden, dan is het voorbij’. Maar het ìs nog niet voorbij. En niemand weet hoelang het nog gaat duren. De rek lijkt eruit. Steeds meer mensen worstelen met eenzaamheid, burn-out, angst, neerslachtigheid, wantrouwen en boosheid. Het doet me denken aan die eeuwenoude maar zo actuele woorden van koning Salomo in Spreuken 13:12: ‘Almaar onvervulde hoop maakt het hart ziek, maar vervuld verlangen is een levensboom’.

17 miljoen Nederlanders lijken precies te weten wat er moet gebeuren in deze pandemie. Ik niet. Ik ben geen viroloog. Ik ben maar een simpele volgeling van Jezus die probeert een pastor (geestelijk herder) voor anderen te zijn. Ik heb geen verstand van virussen en hoe je die precies moet behandelen. Maar ik heb inmiddels wel wat verstand van ‘het hart’ (het Bijbelse woord voor ons innerlijk) en hoe je dat moet behandelen. En het valt me steeds meer op hoe veel we in deze crisis bezig zijn met onze lichamelijke gezondheid en hoe weinig met onze geestelijke en emotionele gezondheid. Daarom wil ik hier 6 tips geven hoe we goed voor ons hart kunnen zorgen, vooral als het inmiddels wat ziekjes aan het worden is.

1. Wees eerlijk over je gevoelens. Maak van je hart geen moordkuil. Je negatieve gedachten en emoties telkens maar wegstoppen maakt je hart juist ziek. Wees er eerlijk over, allereerst naar jezelf. Neem af en toe de tijd om te ‘voelen wat je voelt’. En deel dat eerlijk met God. Hij kan het heel goed hebben. Lees de psalmen maar. David is daar goudeerlijk naar God toe. Over z’n angst, boosheid, teleurstelling, verdriet… En hoe wordt hij genoemd? ‘Een man naar Gods hart’. Alleen al het uitstorten van je hart bij God kan al zo opluchten. En zo helpt het ook je gevoelens te delen met mensen die je vertrouwt, zoals vrienden of (geestelijke) familie. Maar soms zit je zo in de knoop met je eigen gedachten en gevoelens dat je ook professionele hulp nodig hebt van een therapeut of psycholoog. Schaam je daar alsjeblieft niet voor. Toen ik vorig jaar worstelde met overspannenheid hebben een paar gesprekken met een psycholoog me ontzettend geholpen en kan ik het iedereen aanraden.

2. Voed je hart met het goede. We worden dagelijks gebombardeerd met berichten en meningen over corona, vooral op social media als Twitter en Facebook. Natuurlijk is het goed op de hoogte gehouden te worden van het nieuws en zelf een mening te vormen over wat wijs is in deze crisis. Maar overdaad schaadt. Door hier te veel mee bezig te zijn vergroten we de kans op onrust of zelfs angst en boosheid. Daarom besteed ik bewust veel minder tijd aan social media en nieuwssites dan normaal. En probeer ik me in deze tijd juist te voeden met wat goed is voor mijn hart: stilte en gebed, inspirerende boeken of films, lange wandelingen, muziek, de schoonheid van de natuur, goede gesprekken met vrienden, en meer tijd met familie. Wat voedt jouw hart? Probeer je daar op te richten en je zult het verschil merken.

3. Blijf in contact met anderen. Het is heel natuurlijk om jezelf in tijden van crisis terug te trekken in je eigen veilige cocon. Maar ook daarin kunnen we doorslaan. Laten we daarom de verbinding met elkaar blijven zoeken, ook als we het soms niet met elkaar eens zijn. Een stap vooruit zetten in plaats van achteruit. En juist in deze donkere dagen licht te verspreiden door er voor elkaar te zijn. Want elke keer als je iets goeds doet voor een ander sla je twee vliegen in één klap: je helpt niet alleen die ander er mee, maar ook jezelf. Het geeft namelijk (bijna) altijd een fijn gevoel iets voor een ander te kunnen betekenen en het helpt je je eigen problemen (even) te vergeten. En hoe meer we bezig zijn met elkaar liefhebben, hoe minder ruimte we geven aan angst en wantrouwen.

4. Oefen je in dankbaarheid. Al in de duizenden jaar oude woorden van de Bijbel worden we aangemoedigd dankbaar te zijn, maar ook wetenschappelijke onderzoeken van nu beamen het: dankbaar zijn en je dankbaarheid uitspreken maakt gelukkig. Maar dat gaat niet vanzelf. Daar moeten we ons in trainen. Door er juist ook in deze donkere tijden voor te kiezen de lichtpuntjes te zien en daar dankbaar voor te zijn. En als je in God gelooft, Hem daarvoor te danken als Schenker van al het goede. Voor de zuurstof waar je op dit moment je longen mee vult. Voor die mooie glimlach van de caissière vanochtend. Voor de smaak van een vers gezet kopje koffie. Voor het feit dat je een dak boven je hoofd met stromend water hebt en daarmee tot de 5% rijkste mensen ter wereld behoort. Voor Gods onuitputtelijke en onvoorwaardelijke liefde. Probeer maar eens een maand lang dagelijks de dingen waarvoor je dankbaar bent op te schrijven. Je zult merken hoe genezend het is voor je hart.

5. Accepteer dat het leven niet perfect is. Waarom raakt deze crisis ons zo hard? Vooral omdat wij als naoorlogse Nederlanders (over het algemeen) niet gewend zijn met langdurige crisissen om te gaan. Heel langzaam begint tot ons door te dringen wat de rest van de wereld door constante ervaring met oorlogen, armoede en ziekte al lang wist: het leven is niet maakbaar. Onze wereld is gebroken en daardoor zal alles wat we in dit leven meemaken in meer of mindere mate ook gebroken zijn. Ja, we mogen genieten van al het mooie en God daar voor danken. Maar laten we ook accepteren dat het leven aan deze kant van de eeuwigheid niet perfect is. Dat lijden bij het leven hoort. Die acceptatie geeft meer veerkracht aan ons hart.

6. Leef met hoop. Hoe lang deze coronacrisis al duurt, ook dit virus zal uiteindelijk weer uitdoven of veranderen in een verkoudheidsvirus. De zwarte pest in de Middeleeuwen of de Spaanse griep van honderd jaar geleden zijn uiteindelijk ook weer overgegaan en de wereld draaide uiteindelijk gewoon weer verder. Dat besef relativeert en geeft hoop. Maar als christen heb ik een nog veel grotere hoop, namelijk dat God op een dag alles wat nu nog zo kapot is compleet zal herstellen. De hemel zal op aarde neerdalen en al het kwaad, ziekte en dood zo voltooid verleden tijd zijn. Jezus zelf zal onze tranen wissen en voor altijd bij ons komen wonen met zijn onvoorstelbaar grote liefde en licht. Noem me naïef of lichtgelovig dat ik hier op vertrouw, maar dit vooruitzicht geeft dat het lijden van nu me niet verplettert. Het vult m’n hart elke keer weer met een onverwoestbare hoop. Een hoop dat eens al onze diepste verlangens vervuld zullen worden. Een hoop die geeft dat ik niet alles van dit leven hoef te verwachten, maar mezelf in ontspannenheid aan God en anderen kan geven. Met vallen en opstaan natuurlijk, maar toch. Die hoop wens ik je van harte toe, juist in deze dagen voor Kerst!

Het EK voetbal is weer voorbij. Oranje lag er al vroeg uit, dus koos ik al snel een nieuwe favoriet: Italië. Wat een team. Wat een passie. Wat een strijd. Een terechte kampioen, wat mij betreft. De speler van La Squadra Azzurra die dit toernooi het meeste indruk op me maakte is aanvoerder Giorgio Chiellini. Wat een prachtige kop heeft hij. Zo stel ik me een antieke Romein voor. Hij is nog eens ontzettend sympathiek ook. En intelligent. Doctorandus in de economie. Het zou me niks verbazen hij ooit de president van Italië wordt die het land zo hard nodig heeft.

Toen ik vanochtend (na een te kort nachtje) wakker werd, moest ik opnieuw aan Chiellini denken. En ik bedacht me dat hij me inspireert, juist ook in het zijn van voorganger. En wel om deze 3 redenen:

– Chiellini is niet de meest getalenteerde speler. Daar is hij zich goed van bewust. Maar dat hoeft hij als aanvoerder ook niet perse te zijn. Het is helemaal geen probleem dat andere spelers technisch nog begaafder zijn dan hij. Als aanvoerder is het juist zijn taak om de unieke talenten in de andere spelers zo veel mogelijk tot hun recht te laten komen. Daarom is hij zo’n goede aanvoerder: hij inspireert en moedigt de andere spelers aan om op de juiste plek te staan, vol passie de strijd aan te gaan en zo snel en zo veel mogelijk te scoren. Zo hoef ik als voorganger ook niet perse in alles het beste te zijn. Mijn rol is juist anderen zoveel mogelijk aan te moedigen en te inspireren om zo veel mogelijk te bloeien op hun plek in het Koninkrijk. Doet iemand iets beter dan ik? Mooi! Dan is het mijn rol die persoon alle ruimte te geven.

– Chiellini geeft fantastische passes, waarmee andere spelers dan vervolgens iets moois mogen doen. Hij loopt niet constant alle gaatjes dicht en herstelt niet aan de lopende band de fouten die andere spelers maken. Te lang heb ik dit als voorganger wel gedaan. Ik voelde me vaak (te) verantwoordelijk voor anderen, en nam de verantwoordelijkheid voor problemen over. Inmiddels leer ik met vallen en opstaan dat gezond voorganger-zijn juist betekent dat ik de verantwoordelijkheid terug geef aan de ander en de ander help verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar eigen problemen. Ik probeer niet langer alle gaatjes dicht te lopen of fouten te herstellen, maar geef net als Chiellini ‘een pass’ en laat het bij de ander wat hij of zij er mee doet. En juich net zo hard mee als er ‘gescoord’ wordt.

– Chiellini is op een paar dagen na 37 jaar. Voor een prof voetballer ben je dan bijna bejaard. Ook daarin inspireert hij mij. Om door te blijven gaan, ook als ‘successen’ soms uitblijven (Italië haalde in 2018 nog niets eens de WK kwalificatie). Om te volharden. Niet verbeten, maar vrolijk en vrij. Altijd zie je Chiellini glunderen. De grijns op zijn gezicht, de pretoogjes boven zijn haviksneus. Welke voetballer straalde dit EK meer spelvreugde uit dan Chiellini? Niemand. Zo wil ik ook voorganger zijn en blijven. Welke plek God ook voor ons in petto heeft. Genietend van de zonnestralen van Zijn Koninkrijk, dwars de wolken van deze gebroken wereld heen. Lichtvoetig voorop te gaan in de strijd, ook als het werk in de kerk soms meer voelt als ploeteren in de modder van de onderste divisie dan een gewonnen penaltyserie tegen Engeland op Wembley

Lees hier psalm 40

We zijn vandaag aangekomen bij (werk)dag 40 van de ‘Psalmen in tijd van pandemie’. Wist je dat quarantaine letterlijk ‘veertig dagen’ betekent (quaranta giorni)? Het is een van origine medische term die afkomstig is uit het Italiaans in de tijd van de pestepidemie in de 14e eeuw. In deze tijd werden namelijk alle aanmerende schepen verplicht om 40 dagen in de haven stil te blijven liggen, en werd de bemanning daarbij geacht het schip niet te verlaten. Zo probeerden ze te voorkomen dat de pest zich verder verspreide. ‘Toevallig’ hebben we ook net de ’40 dagen tijd’ achter de rug, de weken voor Pasen waarin we toe leefden naar het lijden, sterven en opstanding van onze Heer.

En vandaag dus Psalm 40. En ook al is deze 700 jaar voor Christus geschreven, toch gaat ook deze psalm helemaal over het lijden, sterven en opstanding van onze Heer!

Kijk maar:

Zo. Dit was de veertigste ‘psalm in tijd van pandemie’. En (in ieder geval voorlopig) ook de laatste. Ik heb de afgelopen 40 werkdagen ontzettend genoten van het lezen, bidden en overdenkend schrijven van deze stukjes, maar ze hebben me helaas ook te veel tijd gekost. Waardoor ik (naast al m’n andere werk voor OASE) te lang en te veel achter m’n bureau zat en te weinig toekwam aan andere dingen, zoals het lezen van goede boeken en het (op 1,5 meter afstand) afspreken met vrienden binnen en buiten OASE. En ik vind het stoppen bij 40 eigenlijk ook wel mooi symbolisch. Ik wil jullie, lezers, bedanken voor het lezen en de mooie reacties! Ik hoop via andere kanalen met jullie in contact te blijven. Heb lief en houd moed!

Martijn

Lees hier psalm 39

‘Wat heb ik dan te verwachten, Heer? Mijn hoop is alleen op u gevestigd.‘ (vers 8)

David is boos. David is gefrustreerd. Hij probeert zijn mond te houden om niets stoms te zeggen. Maar op een gegeven moment kan het niet meer zwijgen. Hij moet spreken (vers 4).

Het is niet duidelijk wat David zo van streek maakt. Het heeft waarschijnlijk te maken met de goddelozen en hoe ze lijken te bloeien. Ze zijn ongehoorzaam aan al Gods geboden, maar toch lijken ze ermee weg te komen en gaat het ze voor de wind. Ongelofelijk!

Maar dan lijkt David weer wat bij zinnen te komen en realiseert hij zich: ‘Wat is een mens? Een zuchtje wind, een voorbijgaande schaduw. De mens maakt zich druk om niets, hij schraapt een vermogen bijeen, maar weet niet voor wie.’ (vers 6b-7 GNB)

Ook al doen mensen het financieel goed in dit leven, verzamelen ze veel spullen, geld, roem, status… Uiteindelijk moeten ze het allemaal achterlaten. Uiteindelijk is het allemaal nutteloos.

Daarom bidt David tot God: ‘Wat heb ik dan te verwachten, Heer? Mijn hoop is alleen op u gevestigd.‘ (vers 8).

Wat zoek jij in dit leven? Waar hoop je op voor het volgende?

Gebed

My hope is built on nothing less
Than Jesus’ blood and righteousness
I dare not trust the sweetest frame
But wholly lean on Jesus’ name
On Christ the solid Rock I stand
All other ground is sinking sand, amen!

Je kunt ’t hier ook zingen/luisteren

Lees hier psalm 38

‘Ik ben uitgeput, gebroken, met bonzend ​hart​ schreeuw ik het uit.’ (vers 9)

Er is geen psalm die zo wanhopig en down klinkt als de psalm van vandaag. David lijdt intens door een of andere ziekte. En wat zijn lijden nog erger maakt is dat hij gelooft dat God hem deze ziekte gaf vanwege een bepaalde zonde. Dus lijdt hij, niet alleen lichamelijk (vers 4), maar ook geestelijk (vers 5) en emotioneel (vers 7 en 9). En voelt zich  ook nog eens helemaal alleen, omdat zelfs zijn beste vrienden  hem in de steek hebben gelaten (vers 12).

Het lijkt erop dat deze Psalm één ​​grote wanhoopskreet is. Er lijkt geen enkele hoop meer over te zijn…

Tot de allerlaatste zin. Daar vinden we toch een fluistering van vertrouwen: ‘Haast u mij te helpen, Heer, u bent mijn redding.‘ (vers 23).

‘Heer, u bent mijn redding’. (Waarschijnlijk zonder er zelf van bewust te zijn) roept David hier om de Messias die in de persoon van Jezus zou komen. De naam Jezus betekent letterlijk ‘de Heer redt’. Dit is waarvoor hij naar de aarde kwam, om zijn volk te redden. Te redden van hun zonden, van hun schuld en schaamte, van hun hopeloosheid, van hun angst voor de dood. Jezus is de Heer die ons redde. En hij redde ons door zijn lijden.

En dit is het bijzondere: het lijden wat hier in psalm 38 beschreven wordt, klinkt als een ooggetuigenverslag van het lijden van Jezus aan het kruis:

^‘In mijn lendenen woedt de ​koorts, niets aan mijn lichaam is nog gaaf, ik ben uitgeput, gebroken, met bonzend ​hart​ schreeuw ik het uit.’ (vers 8-9)

^‘Mijn liefste vrienden ontlopen mijn leed, wie mij na staan, houden zich ver van mij. Mijn belagers lokken mij in de val, wie mijn ongeluk willen, spreken dreigende taal, dag in dag uit verspreiden ze leugens.’ (vers 12-13)

^‘Maar mijn vijanden leven, zij zijn sterk, zij zijn met velen en blind is hun haat. Ze vergelden goed met kwaad en vallen mij aan, al zoek ik het goede.’ (vers 20-21)

Er is maar één groot verschil tussen het lijden van David en het lijden van Jezus. David leed het vanwege zijn eigen zonden, Jezus zondigde nooit, maar koos ervoor om dit allemaal te lijden vanwege onze zonden.

‘Christus​ heeft eens voor altijd geleden voor de ​zonden; de onschuldige heeft geleden ter wille van de schuldigen om u bij God te brengen.’ (1 Petrus 3:18)

Wat een mysterie. Jezus heeft meer geleden dan wie dan ook. Ook meer dan David. Niet alleen lichamelijk (kruisiging staat bekend om de ultieme pijn), maar ook emotioneel (zelfs verlaten door zijn beste vrienden) en geestelijk (afgesneden van zijn Vader in de hemel). En hij leed het voor ons. In onze plaats. Zodat wij niet langer voor onze zonden hoeven te lijden. Zodat onze schuld en schaamte ons niet langer van God scheiden.

Wat een liefde…

Gebed

Heer Jezus, dank u voor uw onvoorstelbaar grote lijden.  U ging door de ultieme ‘psalm 38 ervaring’ heen voor ons. U leed voor ons en met ons. Daarom kent u ons lijden persoonlijk. U weet hoeveel pijn het soms doet om mens te zijn. En daarom bent u een God van compassie, van mee-lijden. En daarom mogen we in onze eigen ‘psalm 38 ervaring’ bij u komen, voor nieuwe kracht, troost en bemoediging. Heer, u weet waar we op dit moment doorheen gaan. Laat ons uw aanwezigheid vandaag ervaren. Trek ons naar uzelf met koorden van liefde. Zodat we hier sterker uitkomen, samen met u. Amen! 

Lees hier psalm 37

^‘Zoek je geluk bij de HEER, hij zal geven wat je hart verlangt.’ (vers 4)

‘Hij zal je geven wat je hart verlangt’ … Dat klinkt aantrekkelijk! Het klinkt alsof God een soort ‘kosmische Sinterklaas’ is die al onze verlanglijstjes vervult. Met zo’n goddelijke belofte lijkt het vreemd dat niet meer mensen in God geloven. Want wie wil nou niet dat al je hartenwensen vervuld worden?!

Maar laten we wat nauwkeuriger kijken wat hier werkelijk wordt beloofd. Want de belofte ‘Hij zal je geven wat je hart verlangt’ wordt niet voor niets voorafgegaan door de aanmoediging ons geluk bij de Heer te zoeken. Die twee, ons geluk bij God en het verlangen van ons hart, horen elkaar. Je kunt ze niet scheiden.

Dus alleen wanneer we onze grootste geluk bij God zoeken, zal hij ons de verlangens van ons hart vervullen. Want hoe meer we naar God verlangen, hoe meer de verlangens van ons hart overeenkomen met die van Gods hart. Hoe meer we God leren kennen en van hem gaan houden, hoe meer we zullen gaan verlangen naar wat God verlangt. Omdat we dan steeds meer zullen ontdekken dat die verlangens het allerbeste en het allermooiste zijn en het enige wat ons echt vervult.

Is God ons grootste verlangen? Zo niet, dan is ons verlangen niet groot genoeg. De bekende christelijke schrijver C.S. Lewis zei het ooit als volgt: ‘Het lijkt erop dat onze Heer onze verlangens niet te sterk, maar te zwak vindt. We zijn halfslachtige wezens, we rommelen maar wat aan met drank en seks en ambitie terwijl God ons oneindige vreugde aanbiedt. We zijn als een onwetend kind dat liever doorgaat met het maken van moddertaartjes in een sloppenwijk omdat hij zich niets kan voorstellen wat wordt bedoeld met het aanbod van een vakantie aan zee. We zijn veel te gemakkelijk tevreden.’

Gebed

Lieve Heer, laat ons toch niet te snel tevreden zijn. Laat ons verlangen toch niet te klein zijn. Help ons naar niets minder te verlangen dan naar u. Vergroot ons verlangen zodat niets en niemand dat verlangen kan bevredigen dan u. Als u ons grootste geluk bent, mogen we erop vertrouwen dat u dit verlangen zeker zult vervullen. Dank u!

Lees hier psalm 36

‘HEER, hoog als de hemel is uw liefde, tot in de wolken reikt uw trouw.‘ (vers 6)

Wat mij opvalt bij het lezen van de psalmen van David zijn zijn spontane uitbarstingen van aanbidding. Bijna in elke Psalm praat hij over zijn zegeningen, moeilijkheden of vijanden, en dan opeens begint hij God te prijzen voor wie hij is of wat hij doet…

Zoals in de psalm van vandaag. In de eerste 4 verzen praat hij aan een stuk door over de slechte mensen in het land, hoe ze God negeren, leugens spreken en voortdurend slechte plannen beramen. Maar dan opeens verandert zijn focus van mensen naar God en breekt uit in krachtige lofprijzing:

^‘HEER, hoog als de hemel is uw liefde, tot in de wolken reikt uw trouw, uw gerechtigheid is als de machtige bergen, uw rechtvaardigheid als de wijde oceaan: u, HEER, bent de redder van mens en dier. Hoe kostbaar is uw liefde, God! In de schaduw van uw vleugels schuilen de mensen, zij laven zich aan de overvloed van uw huis, u lest hun dorst met een stroom van vreugden, want bij u is de bron van het leven, door úw licht zien wij licht.’ (vers 6-10)

Zou dat niet één van de belangrijkste redenen zijn dat David ‘een man naar Gods hart’ genoemd wordt (1 Samuël 13:14, Handelingen 13:22): omdat David zo vaak tegen God vertelt wat hij zo mooi aan hem vindt? Ik denk één van Gods favoriete liefdestalen ‘positieve woorden’ is. God vindt het heerlijk als wij hem vertellen dat we van hem houden en waarom we van hem houden. Wanneer was de laatste keer dat jij dat tegen God verteld hebt?

Laten ook wij vandaag God prijzen en aanbidden, door de dag heen zeggen dat we hem liefhebben en wat we zo mooi aan hem vinden. Of we nu op ons werk zijn, thuis, of buiten aan het wandelen. Of we het nu uitroepen of zachtjes achter onze computer fluisteren… God geniet van onze liefdevolle woorden!

Gebed

Lees hier psalm 35

^‘Uit de grond van mijn ​hart​ zal ik zeggen: ‘HEER, wie is aan u gelijk? U bevrijdt de zwakken van hun onderdrukkers, de zwakken en de armen van hun uitbuiters.’’ (vers 10)

God houdt van iedereen evenveel. Maar hij lijkt een bijzondere liefde te hebben voor mensen die arm en zwak zijn. Voor de vluchteling, de wees en de weduwe. Door de hele Bijbel heen roept God ons om voor hen te zorgen. Want als we dat doen, lijken we op hem.

Onrecht raakt iedereen, maar vooral de armen. Want ze hebben vaak niemand om hen te verdedigen. Omdat ze niets hebben. Geen status, geen prestige, geen geld om voor hulp te betalen… niets. Daarom zijn er veel mensen die juist hen misbruiken, onderdrukken en beroven van het weinige dat ze hebben. En daarom komt God juist hen te hulp.

Hoe? Natuurlijk kan God soms persoonlijk tussenbeide komen om de armen en zwakken te redden. Zoals toen hij z’n volk Israël door een reeks wonderen bevrijdde van slavernij. Maar meestal zal hij ons, zijn kinderen, hiervoor gebruiken. In de Tweede Wereldoorlog schoten Duitse soldaten een Christusbeeld op het dorpsplein van een Frans dorp compleet kapot. Na de oorlog begonnen de mensen van het dorp de stukken van het zo geliefde beeld weer te verzamelen en aan elkaar te lijmen. De enige stukken die ze niet terug konden vinden waren de handen. Vele dorpelingen waren verdrietig, totdat ze op een ochtend een bord ontdekten dat iemand om de nek van het beeld had gehangen. En op dat bord stond stond: ‘Wij zijn Zijn handen.’…

Wij, de kerk, zijn nu het lichaam van Christus op aarde. Wij zijn zijn handen en zijn voeten en zijn ogen en oren en mond. En Jezus roept ons om de armen en zwakken te helpen zoals hij dat deed, in de kracht en liefde van zijn Geest die in ons woont. Jezus houdt zoveel van mensen die de wereld als loosers ziet, dat hij zich helemaal met hen identificeert. En alles wat we voor hen doen, doen we daarom voor hem. Luister maar wat Jezus hierover zegt: ‘Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een ​vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ​ziek​ en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe. (…) Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.’  (Matteüs 25:35-36, 40)

Hoe kunnen we vandaag deze week iemand in nood zegenen? Misschien door wat extra geld over te maken naar een hulporganisatie als Compassion of Tear? Door te bidden voor je collega die al zo lang met haar rug worstelt? Of door een lekker broodje te kopen voor een straatkrant-verkoper  en ook even de tijd te nemen voor een praatje (op 1,5 meter afstand natuurlijk)? Wat het ook is, vergeet nooit: jij en ik zijn de handen van Jezus!

Gebed

Heer, dank u dat u een God bent die met een diepe passie van de armen en zwakken houdt. Vul ons alstublieft opnieuw met uw liefde en compassie. Breek ons hart wat uw hart breekt. Help ons om onze broeders en zusters in nood met uw ogen te zien. Help ons om van ze te houden zoals u van ze houdt. Om ze te dienen zoals u ze dient. Omdat u ons roept om uw handen te zijn. Gebruik ons, Heer, in Jezus naam. Amen! 

Lees hier psalm 34

‘De HEER wil ik prijzen, elk uur van de dag, mijn mond is altijd vol van zijn lof.’ (vers 2)

Een van de meest populaire aanbiddingsliederen van de afgelopen jaren is ’10 .000 reasons’ van Matt Redman. In dit nummer zingt Redman dat hij wel 10.000 redenen kan bedenken om God te prijzen, voor wie hij is en wat hij voor ons doet.

Ook in de prachtige psalm van vandaag geeft David redenen waarom hij ervoor kiest om God te prijzen. Misschien niet 10.000, maar in ieder geval 14 hele goede redenen:

1. Als we God zoeken in gebed, dan antwoordt en bevrijdt hij ons van al onze angsten. (vers 5)

2. Als we naar God kijken met ogen van geloof, dan stralen we van vreugde en zal schaamte ons gezicht niet kleuren. (vers 6)

3. Als we het in onze problemen naar God uitroepen, dan luistert en redt hij ons uit de nood (vers 7)

4. Als we eerbied voor God hebben, dan zullen zijn engelen ons beschermen (vers 8)

5. We mogen proeven en genieten van Gods goedheid (vers 9)

6. We mogen gelukkig zijn als we bij hem schuilen (vers 9)

7. Als we ontzag voor God hebben, dan zullen we nooit gebrek hoeven te lijden (vers 10)

8. Als we trouw zijn aan God, dan hoort en helpt hij ons wanneer we om hulp roepen (vers 16)

9. Als we God om hulp roepen, luistert hij naar ons en bevrijdt hij ons van alles wat ons kwelt (vers 18)

10. God is heel dicht bij als we ons gebroken voelen, en redt ons als we zwaar worden getroffen (vers 19)

11. Ook al hebben we het als Gods kinderen vaak moeilijk, hij zal ons steeds weer redden (vers 20)

12. ‘Hij waakt zelfs over zijn beenderen, niet één ervan wordt verbrijzeld.’ (vers 21). Deze reden om God te prijzen klinkt een beetje raar en out of place. Waarom zou God moeten waken over onze (of Davids) botten, zodat ze niet verbrijzeld worden? De enige verklaring dat deze reden er tussen staat is dat ie messiaans is: hij wijst vooruit naar de beloofde Messias, Jezus van Nazareth, en waar hij waar doorheen zou moeten gaan. En wat blijkt? Meestal duurde het zo lang voordat iemand stierf aan een kruis, dat soldaten de botten van degene aan het kruis braken, om zo z’n dood te versnellen. Maar toen de soldaten bij Jezus kwamen, bleek hij al gestorven te zijn en daarom braken ze zijn botten niet (dit is letterlijk wat Johannes 19:33 ons vertelt). Zodat ook deze profetie over de komende Messias vervuld zou worden en het overduidelijk is: Jezus is de beloofde Messias en redder van de wereld! Door hem mogen we zeker weten dat al Gods beloften ook voor ons zijn. Zoals ook de laatste twee redenen voor het prijzen van God:

13. De Heer redt ons leven als we hem dienen (vers 23)

14. Nooit hoeven we bang te zijn, want de Heer beschermt ons (vers 23)

Wat zijn vandaag jouw redenen om God te prijzen? Bedenk er 14, net als David. Schrijf ze op, in een dagboek of aantekenschrift. Het kan erg bemoedigend en geloofsverhogend werken deze af en toe terug te lezen.

Gebed

Heer vol geduld toont U ons Uw liefde.
Uw Naam is groot en Uw hart is zacht.
Van al Uw goedheid wil ik blijven zingen,
Tienduizend redenen tot dankbaarheid.

Loof de Heer, o mijn ziel.
O mijn ziel, prijs nu Zijn heilige Naam.
Met meer passie dan ooit,
O mijn ziel, verheerlijk Zijn heilige Naam. Amen!

(10.000 redenen, Matt Redman)