I.S.L.A.M.

scenes-paris-terror-charlie-hebdo-offices

Deze week staat met stip in mijn top 10 van meest dramatische weken. De één na de andere aanslag in Parijs. Het nieuws van de massaslachting van 2000 Nigeriaanse dorpelingen. De op een haar na voorkomen aanslag in Verviers, maar niet zonder doden en gewonden. Tientallen opgepakte terroristen in Frankrijk, België en Duitsland, klaar om dood en verderf te zaaien. De vernietigende kracht van terreur lijkt steeds dichter bij te komen. Ik proef bij veel mensen angst en verwarring. Ik zie op Facebook berichten als ‘wat moeten we nu doen?’.

Noem me soft of naïef, maar als volgeling van Jezus weet ik maar één antwoord op deze golf van haat en geweld: liefde.

Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. Een oude, wat fragiele man stapte het podium op. Bijna sprong ik naar voren om hem even te ondersteunen. Maar toen hij begon te praten, hoorde ik een  van de meest krachtige boodschappen ooit. Die man was Anne van der Bijl.

Zijn levensverhaal is uitgebreid en boeiend beschreven in de boeken God’s smuggler en Een leger van licht. Zijn leven leest als één groot avontuur. Maar wel een vermengd met bloed, zweet en tranen. Zijn roeping is steunen en bemoedigen van vervolgde christenen, eerst achter het IJzeren Gordijn, nu vooral in de moslimwereld.

Als geen ander ziet Anne hoe christenen in het Midden-Oosten en delen van Afrika verschrikkelijk lijden onder islamitische terreur en onderdrukking. Je zou verwachten dat hij de daders diep veracht en haat. Het omgekeerde is waar. Waar mogelijk zoekt hij terroristische leiders op en deelt hij het goede nieuws van Jezus met ze. Hamas, Hezbollah, Al Qaida, de Taliban; Anne is er regelmatig te gast en wordt er met open armen ontvangen. Waarom? Is Anne zo positief over hun islam? Absoluut niet. Maar hij laat deze mensen wel zien dat Jezus, en als volgeling van Jezus ook Anne zelf, onvoorstelbaar veel van ze houdt. En juist die boodschap doet harten smelten en hatelijke retoriek verstommen.

Anne roept ons op ons vijandbeeld van moslims achter ons te laten. Om islam te spellen als

I Sincerely Love All Muslims

Dit heeft niets te maken met het goedkeuren van de radicale islam of islamitisch terrorisme. De ideologie kun je verwerpen, dan nog steeds is het onze opdracht de persoon lief te hebben.  Hen te zien als medeschepselen van God voor wie Jezus stierf. Als Hij zo veel van moslims houdt, wie zijn wij om dat niet te doen?

Maar hoe ziet die liefde er dan uit? Is het een soft, warm en naïef gevoel? Absoluut niet. Als we wachten op dat gevoel  zullen we nooit liefhebben.

Liefde is een werkwoord.

Liefde is doen voor anderen wat jij zou willen dat ze voor jou doen.

Liefde is niet een hele bevolkingsgroep verantwoordelijk houden voor wat een klein groepje gekken in de naam van hun religie uitspoken.

Liefde is je moslimburen hartelijk groeten op straat.

Liefde is hen uitnodigen voor een grote pot stamppot met runderrookworst.

Liefde is een lokale moskee beschermen tegen laffe aanvallen.

Liefde is vechten voor gerechtigheid. Zeggen wat gezegd moet worden. Daders van terreur stoppen. Opkomen voor hen die lijden vanwege hun geloof of afkomst, ver weg en dichtbij. Juist ook onze Joodse buren hebben wat dat betreft meer dan ooit onze liefde en steun nodig.

Liefde is bidden voor een terrorist. Zie deze website met uitleg waarom je dat zou doen, en voor wie. Echt, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. En bedenk: twee derde van het nieuwe testament werd ooit geschreven door een voormalig terrorist…

Wie denkt dat deze liefde de makkelijke weg is, heeft het niet begrepen. Ik heb er zelf in ieder geval keihard Jezus’ liefde voor nodig. Zijn kracht en inspiratie. Hoe gaat het me anders ooit lukken zijn niet-van-deze-wereldse woorden in de praktijk te brengen?

‘Heb je vijanden lief, wees goed voor hen die jullie haten, zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen’. (Lucas 6:27-28)

Liefde is het antwoord. Want alleen liefde drijft angst uit. Alleen liefde maakt van een vijand een vriend. Alleen liefde overwint.

Daarom kies ik er voor een liefdesextremist te zijn. Doe je mee?

5 comments

  1. matt helland · januari 16, 2015

    Rookworst moet wel halal zijn. 😉 Goed geschreven. Mijn enige reactie is ook liefde en respect dat uit nederigheid komt. Ik hou en respecter mijn moslim vrienden en buren. We overwinnen het kwade door het goede te doen. Laten wij nooit geleid worden door angst maar door volmaakte liefde van God voor IEDEREEN!

  2. Ronald · januari 17, 2015

    Na 7 jaar christen te zijn, uit angst voor de terreur, alle moslims als gevaar gaan zien….. maar dit blog is een eyeopener….. er is veel te leren……… dank je!

  3. Ilse · januari 18, 2015

    Wat een verademing na alle geluiden van christenen om me heen die de gebeurtenissen van de afgelopen weken gebruiken om de moslims met zijn allen in een kwaad licht te zetten. De moslims die ik ken, zijn juist liefdevolle en zorgzame mensen met het hart op de goede plek. Ik kan eigenlijk juist bij hen herkenning en begrip vinden voor de manier waarop ik (als christen) leef. Dank je wel voor dit mooie stukje!

    • martijnrutgers · januari 19, 2015

      Dank je, Ilse!

Plaats een reactie